معلم پرتره های دانش آموز را با فاصله 10 سال می گیرد
برنده جایزه: این داستان در انجمن کانادایی ارتباطات در آموزش (CACE) جوایز BRAVO با یک جایزه شناخته شد.جایزه Coup De Coeur.
دانش‌آموزان در طول دوران تحصیل خود بسیار رشد می‌کنند و تغییر می‌کنند، و کانن استارک، معلم مؤسسه کالج کامرون هایتس (CHCI) در کیچنر این فرصت منحصربه‌فرد را داشت تا درک کند که این تغییرات چقدر مهم یا غیرقابل تشخیص هستند.
در سال 2012، او در کنار شاگردانش Zaven Titizian و Leigh Sellner، از کلاسی از دانش‌آموزان کلاس دوم در مدرسه عمومی ویلیامزبورگ عکاسی کرد که اتفاقاً توسط همسرش، ملیسا استارک تدریس می‌شد. در سال تحصیلی 2021-22، او متوجه شد که برخی از همان دانش آموزان اکنون در کلاس 12 عکاسی او هستند.
کانن "ما به آنجا رفتیم - فقط برای یک روز - فقط برای آموزش دادن به دانش آموزانم در مورد عکاسی خبری، نوعی عکاسی در محل."به CBC Kitchener-Waterloo گفت.
ملیسا این روز را به خوبی به یاد داشت. او از اینکه فرصتی برای دیدن عکس هایی از دانش آموزانش که در عمل یاد می گیرند، هیجان زده بود.
ملیسا گفت: "من کلاس دومی داشتم، یک گروه کوچک شیرین از بچه ها." "زمستان بود، بنابراین ما داشتیم دانه های برف را می زدیم و آماده می شدیم تا کلاس را تزئین کنیم."
یک دهه بعد، در می 2022، کانن متوجه شد که بسیاری از همین دانش‌آموزان اکنون دانش‌آموزان کلاس 12 در CHCI هستند. با برقراری ارتباط او با هر یک از این دانش آموزان، ایده ای نوآورانه درباره فرصت منحصر به فرد موجود شکل گرفت. او می تواند یک سری پرتره به روز بگیرد، که می تواند برای همسرش، ملیسا، سورپرایز باشد.
کانن گفت: «به نظر می‌رسید که بچه‌ها واقعاً از بودن در آن لذت می‌برند. "می دانستم که باید کاری با آن انجام دهیم."
تیتیزیان و سلنر هر دو بازگشتند تا در حین گرفتن پرتره ها دوباره با هم ارتباط برقرار کنند و واقعاً همه چیز را دایره کامل می گرفتند.
کانن گفت: «واقعاً زیبا بود که دانش‌آموزان عکاسی کلاس دوازدهم را از سال 2012، 10 سال بعد در بزرگسالی دیدم و دیدم که چقدر خوب هستند.
پرتره‌های 2022 به نشان دادن اینکه چگونه دانش‌آموزان از برخی جهات تغییر می‌کنند، کمک می‌کنند، اما در برخی دیگر ثابت می‌مانند.
کانن گفت: «هرچه بیشتر عکس‌ها را نگاه کردم، و در صحبت با دانش‌آموزانی که جلوی من بودند، متوجه شدم که آنها بسیار رشد کرده‌اند، اما هویت اصلی آنها هنوز دست نخورده بود. یک لبخند مشابه، یک سر کج، یک آرامش."
پس از جمع آوری عکس ها، کانن شگفتی را برای ملیسا فاش کرد. او با چشمانی اشک آلود توضیح داد که دیدن دوباره بسیاری از شاگردانش چه حسی دارد.
شما این بچه ها را دوست دارید و به آنها کمک می کنید یاد بگیرند و رشد کنند و با آنها جشن می گیرید ... و سپس آنها را می فرستید و همیشه نمی بینید که آنها چه کسی می شوند یا چه راهی را انتخاب کرده اند و بنابراین می توانید آنها را به عنوان یک شخصیت ببینید. ملیسا گفت: دانش‌آموزان کلاس دوازدهم، ده سال بعد، بسیار رضایت بخش و احساسی بودند. "دیدن آنها و دانستن اینکه آنها شاد و ایمن هستند و به خوبی کار می کنند، و به سمت چیزهای شگفت انگیز در زندگی خود حرکت می کنند، بسیار جالب بود."
او به ویژه از افرادی که همه آنها با اعتماد به نفس، با استعداد و بزرگ شده بودند شگفت زده شد.
ملیسا گفت: "آنها بسیار قدرتمند به نظر می رسند."
تعدادی از دانشجویان درگیر به CBC KW گفتند که این فرصت برای انعکاس چه معنایی برای آنها دارد و چه چیزی را از آن سلب کردند.
آن کاترین لو به CBC KW گفت: "بزرگ شدن واقعاً، واقعاً، واقعاً برای من ترسناک بود. هر سال که یک درجه بالاتر می رفتم، از همه چیز می ترسیدم و همیشه بسیار مضطرب می شدم." "بزرگ شدن چندان ترسناک نیست. تغییر آنقدرها هم بد نیست و تغییر گاهی اوقات برای بهتر شدن است. حتی اگر برخی تغییرات وحشتناک هستند - اما شما از آن رشد می کنید."
ناردوس فلفله دانش آموز کلاس 12 با فکر کردن به گذشته می بیند که در دهه گذشته چقدر درباره خودش و قدرت صدایش یاد گرفته است.
"به خصوص به عنوان یک زن و به عنوان یک زن رنگین پوست - ای کاش زودتر می دانستم که ایستادن برای خودم مهمترین درس است و اینگونه در زندگی جلوتر خواهم رفت: اطمینان از صدایم شنیده می شود، و انتظار ندارم که هیچ کس دیگری به جای من صحبت کند."
همانطور که Felefele در طول زمان خود در WRDSB یاد گرفت و رشد کرد، در هر مرحله اعتماد به نفس و مهارت در استفاده از صدای خود برای کمک به هدایت مسیر خود و شکل دادن به دنیای اطراف خود به روش های مثبت به دست آورد.
برای کونان، او امیدوار است که این فرصت به دانش‌آموزان کمک کند تا ببینند چقدر به عنوان فردی یاد گرفته‌اند، رشد کرده‌اند و تکامل یافته‌اند. او می داند که آنها همچنان به موفقیت خود ادامه خواهند داد زیرا همان کنجکاوی و هیجان را به هر کجا که زندگی آنها را می کشد، می آورند.
کانن گفت: "به عنوان یک معلم، شما خیلی مطمئن نیستید که ارتباط برقرار می کند یا خیر، اما این چیزی است که من برای آنها امیدوار هستم: اینکه آنها فقط به آن مثبت بودن ادامه دهند."
با این حال، این مجموعه عکس با واکنش بسیار بیشتری نسبت به ملیسا و دانش‌آموزان مواجه شد. همسالان، دوستان، خانواده، سایر مربیان سابق و غیره بیان کردند که این سریال چقدر احساس شادی در آنها ایجاد کرده است.
کانن گفت: "انتظار واکنش زیادی فراتر از خود دانش آموزان را نداشتم."
برای کونان و ملیسا، این نشان می‌دهد که همه ما در جامعه نزدیک WRDSB و در کل منطقه واترلو چقدر به هم متصل هستیم.
ملیسا گفت: "بله، KW مکان بزرگی است، اما مکان کوچکی نیز هست."
ملیسا بر اساس این موضوع ارتباط ایجاد کرد، و امیدوار بود که همه دانش‌آموزان بدانند که با همه آن مربیانی که در سفر یادگیری خود در WRDSB با آنها کار کرده‌اند در ارتباط هستند و از آنها مراقبت می‌کنند.
ملیسا گفت: "امیدوارم آنها بدانند که معلمانی که در این مسیر به آنها آموزش داده اند به آنها اهمیت می دهند." "فقط به این دلیل که شما را برای یک سال داریم، به این معنی نیست که بعد از آن دیگر اهمیت نمی دهیم."
هم ملیسا و هم کانن هیچ پایانی برای ارتباط خود با این دانش آموزان نمی بینند.
ملیسا گفت: "امیدوارم ده سال دیگر دوباره آنها را ببینم و ببینم کجا رفته اند."
